week 2

Op zondag brengen we een bezoek aan Burgos. Een stad waar we altijd langs rijden en nu de tijd voor hebben. Het is een mooi centrum, helaas zijn de shopjes dicht. Wel weer een fraaie oude kathedraal, van het uit gebreide klokkenspel moet Mila huilen, we lopen lekker door.  

S’avonds ziet Jacco de wedstrijd waar we het verder niet over zullen hebben. Buurman heeft al zijn oranje versierselen achter gelaten.

Dinsdag reizen we door naar het zuiden. Hessel voelt zich duidelijk een stuk beter en heeft weer energie. De route richting Salamanca is prachtig; glooiende graanvelden en aarde die zo nu en dan donker rood is.

We stoppen in Ciudad Rodriques. Een charme camping van de anwb. Ahum, het terrein is niet meer dan een rondje om een vunzig sanitair gebouw met wat oude Spanjaarden er om heen. Misschien is dat de charme?

Er stoppen ook 2 fietsers het zijn Schotten op een lange fietstocht en komen een hamer lenen voor hun haringen.

Langs de camping loopt een soort wandel pad, wederom valt ons op dat vele Spanjaarden wandelen, het ziet er gezellig uit, jong en oud.

De volgende dag passeren we de grens met Portugal. Sommige tolwegen hebben elektronische tax en daar moet je een kastje voor in je auto hebben. Vreemd genoeg klopt de anwb-info die we hebben niet en kun je er geen een om de 40 km kopen eigenlijk lijkt niemand bij de pompen te weten hoe het werkt en ons Portugees is ook niet toereikend. We wagen het maar op, gelukkig kunnen we zonder problemen de weg af’

We komen aan op http://www.pomarinho.com/nl/ in de provincie Alentejo. De schaduw plek die we krijgen is prachtig en het uitzicht is ver. Daar houden we van, we moeten wel onder de wielen graven om de caravan enigszins recht te krijgen anders glijden de pannen van het gas, het is hier nogal schuin.

Hier horen we dat die snelweg taxkastjes een zooitje is en dat je in het postkantoor moet gaan betalen. 

Het eerste wat we doen is naar de supermarkt, de vooraden zijn echt op aan het raken. Nu ga je daar wel creatief van koken, maar een beetje verse input is wel zo lekker.

Voetbal kijken kan hier om de hoek, na een gezellige wedstrijd met Portugal werd er een emotioneel feestje gevierd, om oo.oo vroeg Jacco of het iets zachter kon want we werden uit ons slaap gehouden door een monotome fado over Portugal, vreselijk! Er werd goed op gereageerd, maar toen we net lagen hoorden we opeens: help, help me dan… Jacco met schijnwerper in onderbroek naar buiten; harige Henk was in het pikkedonker over een steen gestruikeld en de borrel zal hem voor erger behoed hebben maa hij kwam niet meer omhoog. Samen met Portugezen hem weer op de been gezet en zo kwam Henk toch goed bij zijn caravan thuis.

In het postkantoor konden ze nix met ons nummerbord, ik werd onvriendelijk weggestuurd en weet het nu niet meer. We riskeren een bekeuring maar als het systeem ons 3 leuterig nummerbord al niet accepteert hoe moeten ze ons dan ooit een boete kunnen sturen in NL?
We horen van andere NL dat ze het negeren, wij doen mee.

De campingbazin attendeerde ons op een nabij gelegen stuwmeer, we zijn er gaan kijken en besluiten er de volgende dag een hele dag heen te gaan en het sub board te gaan uit proberen.

Dat was vandaag, toen we aan kwamen werden we verrast door wel 30 rond cirkelende vale gieren. Die zijn zo enorm en indrukwekkend, laat staan zo’n enorme kudde.
Foto’s nemen blijft lastig maar er staan er een aantal goed op.

Er was verder niemand op het hele stuwmeer en zo konden we uitgebreid ons gang gaan.

Het board voldoet aan de verwachtingen en Rosa is een echte waterhond. Ze kwam me 2x een heel stuk achter na zwemmen waarna ze
ook op het board ging.

 Hetverlaten meer is prachtig maar ook altijd een beetje griezelig. Het is immers ondergelopen land en je ziet dikke stenen onder water en Jacco zag heel veel waterslangen, dunne dikke vette lange….Ja, de echte.

Kent iemand deze tor? Is ze gevaarlijk? Ze zijn wel 5 cm lang en zijn prachtig, maar ook erg griezelig…

We hebben hier een hele goede internet verbinding en zo kunnen we het weer volgen.  Zoals ons al 3 keer in deze provicie is overkomen gaat nu weer gebeuren, het wordt 40C. Dat is echt heel erg heet en daar hebben we weinig zin in. We zijn nu plannen aan het maken om naar de kust te gaan, maar we weten nog niet welke kant op.

Gaan we naar het zuiden of naar het noorden.

Aan de ene kant heb je Martinhal en Lagos, en aan de nadere kant Claudia& Waldemar en de Klomp. Dit zal velen onder jullie maar weinig zeggen, maar wij weten genoeg of teveel en het is bepalend voor het verdere verloop van onze reis.

Clifhanger; waar gaan we heen?

Vakantie 2012

Hallo allemaal,

Onze vakantie van 2012 is begonnen.

Op Zondagmorgen 10 juni rijden we om een uur of 9 weg van huis.

Onderweg checken we altijd of we alles bij ons hebben, niet dat het zin heeft want omkeren doen we niet. Conclusie; deze reis zijn we een paar heel belangrijke dingen vergeten zoals mijn rijbewijs en de ozo in de hitte  bestrijdende belangrijke ventilator en Hessel zijn scheer apparaatje. Allemaal dingen die een beetje jammer zijn dat ze nu niet mee reizen, maar het is niet anders. Dan maar wat te warm, een baardje en een bekeuring aan de broek.

Onderweg checkt Jacco met zijn uitschuif ladder het subboard. alles zit nog goed!

Onze navigatie staat op Portugal gericht, maar we reizen ongeveer 4 a 500 km per dag dus heel erg opschieten doen we niet. Maar we hebben 5 weken dus ruim genoeg om lang te reizen.

We volgen een vertrouwde route en stoppen als eerste om 15.30 in Boisy de Magdalena vlakbij Arras. We staan zelfs op hetzelfde plekje en het is wel lekker om verder nergens over te denken. H&M hebben de eerste rit goed doorstaan.

We gaan de volgende dag door naar Muides aan de Loire, het ronden van Parijs verloopt soepel en we komen weer rond 16.00 aan.

Tijdens het eten geven aan de kinderen staat ons hart even stil een enorme knal op het gasfornuis. Ik had het gas niet uit gedraaid en de glasplaat omlaag gedaan. Dat gaat niet goed samen en overal lag glas behalve op ons. Zo slijten de dingen wel snel.

De regen valt zo nu en dan met bakken omlaag.

De volgende stop is bij madame in Taller en Les Landes. Ze herkent ons nog maar is weer krommer en ouder geworden dan vorig jaar. Ze loopt nu met een stok.  We mogen ons douchen in de gite want de camping is helemaal niet klaar. We weten niet wat er met haar is, waarschijnlijk gewoon stok oud, iedere keer als we haar bezoeken is het weer de vraag of ze nog onder de levenden is.

Het beeld op de camping ieder jaar anders. Zo was het er de eerste keer donker en parkachtig en hadden we zelfs een groot Fete de bois, de 2^e keer was er een vreselijk windhoos geweest en zat madame erg in de put want het hele gebied was gehavend. De keer daarna waren velden met bossen gerooid wegens een parasiet en heb je opeens te maken met een horizon en veel licht.

Nu is de “camping” dus bezaaid met takken en dode bomen. Maar toch altijd weer vertrouwd, 16 euro voor en nacht is helemaal niks, nu met een luxe badkamer en konden we ons heerlijk douchen.

De volgende morgen rijden we richting Burgos, het doel is mooi weer en een paar dagen rust. We belanden op een leuk campinkje in Castajoriz en die ligt op de route van Santiago de Compostella. Dat is wel te merken, fietsers en wandelaars bivakkerend om ons heen. Ze zijn heel uiteenlopend, de een zit op een goede koga met mooie lichtgewicht spulletjes en de ander rookt een pijpje voor de tent met een vlassig baardje en doet de tocht te voet.

Het weer is prachtig zo rond de 27 C voelt heerlijk eindelijk de korte broeken aan.

Rosa doet het super, als we rijden slaapt ze rustig en als we pauzeren strekken we even lekker de benen door met haar te lopen. Ze doet wat ze moet doen eet goed en is weer tevreden.

Zo liet ik haar hier uit en ontdekte gelijk een prachtige route door de velden heen het is zo’n mooi lag gerekt landschap. Daar gaan we nog wandelen.

Vandaag eerst de kinderen douchen en boodschappen halen. De gewone dingen die altijd door gaan.

Hessel was net aan het herstellen van allerlei griepachtigs en ging met een stevige kuur op reis. Hij is er nog steeds niet helemaal en heeft weinig energie.

Gelukkig eet en drinkt hij goed, we denken dat het wel goed gaat komen met hem want na wat activering is hij opeens heel wakker. We dachten dat een rust dag hem goed zou doen, maar hij blijft zo moe, soms is het erg zoeken.

Zelfs een heerlijke winderige wandeling door de velden deed hem niks.

Vandaag zaterdag was het plan om te vertrekken 300km zuidelijker, ik had de rekening al betaald, maar tijdens het pap geven besluiten we dat het beter is om te blijven. Hessel is niet lekker en heeft rust nodig. We overwegen om maandag het VUmc of de huisarts te bellen omdat we eigenlijk niet weten waar we goed aan doen.

Al jaren gaat het heel erg goed met die 2 kwetsbare kinderen van ons in het buitenland en Hessel zijn huidige gedrag geeft ons wel te denken dat we op ruim 1600 km van huis zijn en of dat nu wel zo verstandig is.

Tja, we kunnen zelf zijn medicatie verhogen of is het nog die akelige griep of heeft hij last van de kuur? Wisten we het maar.

We besluiten te beginnen met een oud advies vanuit het Vu; vocht. Iedere 45 minuten geef ik Hessel een spuit water. Die spuit is een oudje van dat hij geopereerd was aan zijn  rug in 2004. We hebben dat ding mee genomen omdat er wel 60 ml in gaat en het altijd handig is. Tijdens veel ziektes heeft ze ons al vaak geholpen; want je kunt zo goed doseren en daardoor voorkomen dat Hessel zich verslikt. De eierweker stond aan om te helpen herinneren en Hessel mag lekker liggen of zitten wat hij wil.

De hele dag weer in die zware slaap die we de laatste dagen alleen maar van hem zien. Niks geen energie, behalve tijdens het eten en drinken om daarna weer in te storten met een wit hoofdje.

Rond 16.00 zie ik 2 oogjes open gaan. Nog sloom en moe, maar hij reageert duidelijk op het lekkere windje wat er staat en begint met zijn kraakfolie te spelen.

Steeds iets meer en steeds iets uitbundiger. Ik weet niet of je de film Awakenings kent, maar ik moest er stevig aan denken. Opeens is daar weer dat open en vrolijke gezicht wat we van hem gewend zijn; wat een opluchting.

Natuurlijk is hij er nog niet 100% maar het komt wel weer in de buurt van geluk.

Op het moment dat je gaat twijfelen of je wel goed doet aan zo’n onderneming voelt het heel rot. Wat moet je? Doorzetten of terug naar Frankrijk dichter bij huis? Zoals hij vanavond naar bed ging is alle onrust weer gaan liggen.

Wat het nu geweest is? Mogelijk heeft dat water hem goed geholpen om afvalstoffen af te voeren. Of komt het omdat die kuur op is of is het echt het einde van die griep. Dit soort dingen zullen we nooit weten. Maar dat vocht blijf ik wel extra toedienen, zij het zonder eierwekker.

Jacco ging vanavond even met Rosa naar de bar en het was opmerkelijk hoe de Spanjaarden vertedert waren door Rosa, ze stonden in een kring om haar heen en de hondenkoekjes deden het ijs smelten. Rosa is nogal afstandelijk naar “vreemden” maar dit was blijkbaar helemaal goed. Grappig om mee te maken. Zijn Spanjaarden hier zo gek op honden of pakt Rosa ze zo in met haar lieve hondesnoetje.

Vanmorgen om 7.00 liep ik met haar het oude dorpje in het was zo mooi, natuurlijk geen fototoestel mee, inderdaad het is vroeg, maar ook fantastisch om in je eendje door die straatjes te lopen die dateren uit de 10^e eeuw en dan opeens zie je een prachtig oud klooster in de opkomende zon.

Gisteren was Jacco naar het op de top gelegen ruïne gelopen, ook zo vroeg. Dit is helemaal nieuw voor ons.

Ik vraag me af waar Jacco nu blijft met Rosa maar ik heb zo’n vermoeden. Jammer dat we de taal niet beheersen.